119 De regula parium numerorum reperienda⁴¹³ modus universalis

Si vero ex aliquo numero pari quis regulam invenire voluerit, accipiat similiter pensam eius per 9, que si fuerit 0, habebit \({1 \over 9}\), et si fuerit 3 vel 6 habebit \({1 \over 6}\) in sua compositione. Si autem pensa nulla istarum extiterit, provideat, dividendo per 8⁴¹⁴ numerum duarum figurarum que sunt in primo et secundo gradu, quale fuerit superfluum; quod⁴¹⁵ si fuerit 0 et figura⁴¹⁶ tertii gradus par extiterit, ut 2 vel 4 vel 6 aut 8 vel 0, totum numerum cuiuslibet gradus per 8 dividi posse cognoscat. 120 Si autem ipsa tertia figura impar extiterit, ut 1 vel 3 vel 5 vel 7 aut⁴¹⁷ 9, numerus ipse \({1 \over 4}\) in sua compositione recipiet. Si vero illud superfluum 4 extiterit et figura tertii gradus fuerit impar, totus numerus per 8 similiter dividetur⁴¹⁸; et si par extiterit⁴¹⁹, tantum \({1 \over 4}\) in sua habebit⁴²⁰ compositione. Si autem illud superfluum 2 vel 6 extiterit, numerus tantum per 2 ex paribus numeris dividetur⁴²¹.

121 Et secundum hoc accipiat pares compositiones de paribus numeris, donec habeat regulam ipsius vel ad⁴²² aliquem imparem⁴²³ numerum occurrat; de quo impari secundum suprascriptum imparium ordinem regulam studeat invenire. Nam si in primo gradu aliquorum parium numerorum zephyrum extiterit, dematur ipsum et pro ipso habeatur \({1 \over 10}\) in compositione illius numeri. 122 Et si aliud 0 in capite numeri remanserit, dematur iterum ipsum de numero et iterum \({1 \over 10}\) in eiusdem numeri compositione habeatur. Et sic semper donec 0 in capite numerorum extiterit debet intelligere. Et ut que dicta sunt de parium numerorum regularum inventione lucidius deprehendantur, ea cum numerorum demostrationibus ostendantur⁴²⁴.